تابستان، کجا آب بازی کنیم؟ - تور انگلیس

پس اگر خواستیم احیانا تنی به آب بزنیم و از این گرمای طاقت فرسا خلاص شویم، صدای خنده مان در هوا بلند گردد و سرشار از شور و هیجان شویم، کجا برویم؟ رودخانه ها و آبشارهایی در سراسر ایران وجود دارند که می گردد در تابستان به آنها رفت و خنک شد.

پلنگ دره

یکی از زیباترین جاها برای آب بازی در تابستان را در پیدا می کنیم. پلنگ دره، در شمال شرقی شیرگاه قرار گرفته. این منطقه هم جنگل دارد، هم رودخانه و هم آبشار.

برای رسیدن به همچین جایی باید زحمت پیاده روی در جنگل و راه رفتن در رودخانه را به خودمان بدهیم. اتفاقا این لذت بخش ترین قسمت ماجرا هم هست. در راستامان چشمه های زیادی می بینیم و هرجا که خواستیم می توانیم زیر درخت ها کمی دراز بکشیم و به تنومندی و برگ هایشان خیره شویم.

بعد به رودخانه می رسیم که عمق کمی دارد و آبش نه خیلی خنک است که تمام تن مان مورمور گردد و نه آنقدر گرم که ذوق مان را کور کند. بعد از راه رفتن در رودخانه و آب بازی، می توانیم به آبشار برسیم که در همان نزدیکی ست.

راستا دسترسی: از جاده فیروزکوه باید به سمت شیرگاه برویم. چند کیلومتر بعد از ورودی شیرگاه و بعد از یک پل آهنی از جاده اصلی خارج می شویم.

در ادامه از تابلوی سرمحیط بانی شیرگاه و از روستای نفار باید بگذریم. حدود یک ساعت طول می کشد تا به اول راستا پیاده روی برسیم. ماشین را باید پارک کنیم و بقیه راستا را از دل جنگل برویم.

کسیلیان

سوادکوه، جز پلنگ دره، جاذبه های دیگری هم برای رفتن دارد؛ مثل رودخانه کسیلیان در دل جنگل. اینجا، جایی ست بکر و دست نخورده که از سروصدا در آن خبری نیست. هرچه هست صدای پرنده هاست و برگ هایی که زیرپایمان حس می کنیم. گاهی شاخه ای از درختی می افتد و آنهمه سکوت را به هم می زند یا صدای سنجابی می آید که دارد از درخت بالا می رود.

رودخانه کسیلیان، از رودخانه هایی ست که امکان قایق سواری و تیوب سواری هم در آن هست، نزدیکش رستوران پیدا می کنیم و اگر کمی حوصله به خرج دهیم، بعد از آب تنی و آب بازی در آن می توانیم به جاهای تماشای نزیدک هم سری بزنیم؛ جاهایی مثل پل ورسک یا دریاچه لفور.

راستا دسترسی: این رودخانه در 220 کیلومتری تهران واقع شده است و برای رسیدن به آن باید به سمت شیرگاه برویم.

دره زمان

نام پلور با آب معدنی اش گره خورده، اما این روستا که کوه دماوند هم در آن جا خوش نموده، فقط آب معدنی یا چشم اندازی از کوه دماوند را به ما هدیه نمی دهد.

80 کیلومتر که از جاده هراز به سمت مازندران برویم به پلور می رسیم. اینجا روستایی ست که آبشار دارد و دره ای به نام . این دره تا همین دو سه سال پیش فقط مقصد طبیعت گردها بود، اما حالا تماشا این دره انگیزه خیلی ها برای زدن به دل جاده است.

دره، در حقیقت تنگه ایست که رودخانه از میانش می گذرد. عمق آب در همه جا یکسان نیست و باید مراقبش بود. آبشار شاهاندشت و دشت لار، از جاذبه های نزدیک این منطقه اند.

راستا دسترسی: از تهران باید وارد جاده هراز شویم. در انتهای بزرگراه بابایی و بعد از گذشتن از رودهن و بومهن و گردنه امامزاده هاشم، در سمت چپ جاده یک راستا فرعی وجود دارد که تابلوی رودخانه و سد لار آن را تعیین می نماید.

وارد این راستا فرعی می شویم. به اولین پیچ که رسیدیم از روی پل رودخانه لار باید بگذریم. این ابتدای دره زمان است. همین جا ماشین را باید پارک کنیم و آماده رفتن به تنگه شویم.

روخانکول

مثل بیشتر رودخانه ها و آبشارها، روخانکول هم در وسط جنگل قرار گرفته و با پیاده روی به آن می رسیم. روخانکول، نام روستای این ناحیه است. اینجا در حقیقت آبشاری ست که حوضچه آبی برای آب تنی دارد. می توانیم با تعدادی از دوستان مان به اینجا برویم، آب بازی کنیم و صدای خنده مان آنهمه سکوت را بشکند.

راستا دسترسی: بعد از امامزاده هاشم باید داخل فرعی روستای براگور شویم. محلی ها با ماشین شان می توانند ما را تا اول راستا پیاده روی ببرند. از اول این راستا دیگر باید از ماشین پیاده شویم و بقیه راه را پیاده در جنگل طی کنیم.

تنگه واشی

، یکی دیگر از تنگه هاییست که می توانیم برای آب تنی و آب بازی به آن برویم. فاصله این تنگه تا تهران زیاد نیست. کافی ست 17 کیلومتر در جاده فیروزکوه برویم تا به این تنگه برسیم. این منطقه از دو تنگه تشکیل شده که نام تنگه اول واشی ست و با چند دقیقه پیاده روی به تنگه دوم می رسیم.

بیشتر راستا را داخل رودخانه ای هستیم که آبش به خنکی معروف است، بنابراین باید خیس شدن لباس هایمان را هم به جان بخریم. بعد از کمی پیاده روی به آبشار ساواشی می رسیم و دشت هویج هم در نزدیکی ست. فاصله تنگه اول تا ابتدای دشت 200 متر است. طول دشت ساواشی حدود 700 متر و فاصله تا آبشار 800 متر است.

راستا دسترسی: این منطقه از جاده تهران به فیروزکوه دردسترس است. از اتوبان شهید بابایی، جاده فیروزکوه را باید در پیش بگیریم. پیش از رسیدن به این شهر در سمت چپ مان جاده ای فرعی می بینیم که روی تابلویش تنگه واشی نوشته شده.

10 کیلومتر که در این جاده فرعی رانندگی کنیم به روستای جلیزجند یا ساواشی می رسیم. 4 کیلومتر دیگر باید به رانندگی ادامه بدهیم تا به پارکینگ برسیم. از اینجا به بعد را باید پیاده برویم.