فسیل های شبح؛ کشف غیرمنتظره نوع جدیدی از فسیل! - تور انگلیس

به گزارش خبرنگاران، کوکولیتوفور ها در اقیانوس های امروزی هم مهم هستند و بیشتر اکسیژنی را که ما تنفس می کنیم تامین می نمایند، از زنجیره های غذایی دریایی حمایت می نمایند و کربن را در رسوبات کف دریا جذب می نمایند. آن ها نوعی پلانکتون میکروسکوپی هستند که سلول های خود را با صفحات آهکی سخت به نام کوکولیت احاطه نموده اند و این ها همان چیزی هستند که معمولاً در سنگ ها فسیل می شوند.

کاهش فراوانی این فسیل ها تا به امروز از رویداد های متعدد گرمایش جهانی در گذشته ثبت شده است، که نشان می دهد این پلانکتون ها به شدت تحت تأثیر تغییرات آب و هوا و اسیدی شدن اقیانوس ها قرار گرفته اند. با این حال، مطالعه ای که اخیراً در ژورنال Science منتشر شده است، رکورد های جهانی جدیدی از خبرنگارانانی فسیل های شبح از سه رویداد گرم شدن در دوره های ژوراسیک و کرتاسه (94، 120 و 183 میلیون سال پیش) ارائه می نماید که نشان می دهد کوکولیتوفور ها نسبت به تغییرات آب و هوایی گذشته انعطاف پذیرتر شدند.

با وجود مقدار میکروسکوپی، کوکولیتوفور ها می توانند در اقیانوس کنونی بسیار فراوان باشند و از فضا به صورت شکوفه های ابر مانند قابل مشاهده هستند. پس از مرگ، اسکلت بیرونی آهکی آن ها به کف دریا فرو می رود و به تعداد زیادی انباشته می گردد و سنگ هایی مانند گچ را تشکیل می دهد. همانطور که گل بیشتری به تدریج در بالای آن رسوب می کرد، فشار حاصل صفحات کوکلیت و سایر بقایای آلی را با هم له می کرد و کوکلیت های سخت به سطوح گرده، هاگ ها و سایر مواد آلی نرم فشرده می شدند. بعدها، آب های اسیدی درون فضا های صخره، کوکولیت ها را از بین بردند و فقط آثارشان را به جا گذاشتند. این دقیقاً همان چیزی است که ما به آن فسیل های شبح می گوییم، زیرا فقط آثار آن بر روی سنگ به جای مانده نه خود موجود.

پروفسور ویوی وایدا (موزه تاریخ طبیعی سوئد) شرح می دهد: به طور معمول، دیرینه شناسان فقط در پی خود کوکلیت های فسیل شده هستند، و اگر چیزی پیدا نکردند، اغلب تصور می نمایند که این جوامع پلانکتون باستانی از بین رفته اند. این فسیل های شبح به ما نشان می دهند که گاهی اوقات سابقه فسیلی ما را فریب می دهد و راه های دیگری نیز وجود دارد که این نانوپلانکتون های آهکی ممکن است حفظ شوند، که باید در هنگام کوشش برای درک واکنش ها به تغییرات آب و هوایی گذشته در نظر گرفته شوند.

پروفسور ریچارد توئیچت (موزه تاریخ طبیعی لندن) شرح می دهد: فسیل های شبح نشان می دهند که نانوپلانکتون ها در طول رویداد های گرمایش گذشته در دوره ژوراسیک و کرتاسه، جایی که سوابق قبلی فرض می کردند که پلانکتون ها به علت اسیدی شدن اقیانوس از بین رفته بودند، فراوان، متنوع و پرشمار بودند. در واقع این فسیل ها درک ما را از چگونگی واکنش نانوپلانکتون های آهکی به رویداد های گرمایش زمین بازنویسی می نمایند.

منبع: scitechdaily

ترجمه: مصطفی جرفی-خبرنگاران