پای صحبت قدیمی ترین دانش آموز و معلم خلخالی - تور انگلیس

به گزارش خبرنگاران به نقل از ایرنا، نقی نقی زاده ساکن خلخال در استان اردبیل بوده و در 96 سالگی و نزدیکی به عمر یک سده ای خود همچنان میل و اشتیاق به حضور بر سر کلاس درس دارد.

این معلم پیشکسوت می گوید: آن زمان که دانش آموز بودیم شهرستان خلخال بیشتر از پنج هزار نفر جمعیت نداشت، مدرسه ناصری خلخال شاید دومین مدرسه ای بود که در در سال 1287شمسی قمری و 12 سال پس از مدرسه رشدیه تبریز در منطقه آذربایجان تاسیس شده بود.

آن دوران هنوز خلخال اداره ای به نام آموزش و پرورش نداشت، مدرسه ناصری توسط زنده یاد ناصر دفتر روایی تاسیس شده بود، در واقع این مدرسه بخشی از خانه مسکونی این معلم فداکار بود که به خاطر علاقه به فرهنگ و ادب دیار و زادگاه و بچه ها این مرز و بوم تعدادی از اتاق های آن به کلاس درس تبدیل شده بود.

به گفته وی، تا زمان شروع فعالیت اداره فرهنگ و معارف خلخال حقوق اموزگاران و هزینه های مدرسه ناصری توسط مرحوم دفتر روایی تامین می شد.

این معلم پیشکسوت افزود: زمستان های خلخال در گذشته بسیار سخت و سوزناک بود و دانش آموزان مدرسه برای گرم کردن کلاس درس هیزم ها را شکسته و در بخاری قرار می دادیم و هیزم شکنی در واقع بخشی از کار روزانه ما در کنار تحصیل علم و دانش بود.

نقی زاده می گوید: تحصیلات ابتدایی خود را از سال 1310 در مدرسه ناصری شروع و گواهی پایان تحصیلات ششم ابتدایی را نیز در آن گرفته و پس از پس از مدتی به عنوان آموزگار در روستاها و همین مدرسه مشغول علم آموزی به بچه ها دیارش شده است.

وی گفت: آموزگاران دهه 30 و پس از آن نقش مهمی در رشد و ترقی فرهنگ شهرستان خلخال داشته اند و در گذشته و هم اکنون بسکمک از فارغ التحصیلان مدرسه ناصری به موقعیت های خوبی در زندگی دست یافته و به مدراج علمی و پست و مقام های مهم کشوری دست یافته اند.

نقی زاده همچنین از روزهایی می گوید که بعنوان آموزگار روانه روستاهای خلخال می شد و به بچه ها و بزرگسالان روستایی علم و دانش می آموخت؛ روستای بلوکانلو در آن روزگار بدون راه ارتباطی بوده و نقی زاده پیاده جهت 30 کیلوکتری از خلخال را طی می کرد و به بچه ها و نیز بزرگسالان این روستا و روستاهای همجوار تدریس می کرد.

این معلم پیشکسوت بیان نمود: 120 دانش آموز که 80 نفر آنها لازم التعلیم روستاهای بلوکانلو، میل آقاردان و آرپاچای بودند در 2 نوبت صبح و بعد از ظهر مشغول تحصیل بودند و 40 دانش آموز بزرگسال نیز شبانه در مدرسه این روستا مشغول سوادآموری توسط او بودند.

وی با گرامیداشت یاد و نام همکاران فرهنگی خود می گوید: تا همین دو سال پیش تعدادی از آموزگاران مدرسه ناصری زنده بوده و در سال 97 به همراه مرحومان میرزا رفیع صدر طهوری و خیرالله روایی با حضور در این مدرسه مورد تجلیل قرار گرفته اند.

نقی زاده با حسرت می گوید: از آن قافله علم و فرهنگ تنها او و انبوهی از خاطرات باقی مانده است. علم و تجربه پیشکسوتان همواره راه گشای مسائل تعلیم و تربیتی بوده و تلاش آنها در اعتلای فرهنگی منطقه و معرفی صبغه علمی و فرهنگی خلخال وصف ناپذیر است.

این پیشکسوت فرهنگی با افتخار از مدرسه ناصری خلخال یاد کرده و می افزاید: خیلی لذتبخش است که این مدرسه هنوز پابرجا و فعال بوده و هم اکنون با 220 دانش آموز در مقطع ابتدایی فعال بوده و بعنوان برترین مدرسه در استان اردبیل نیز برگزیده شده است.

معلم سال های دور خلخال به دانش و آگاهی بیشتر دبیران امروزی نبت به دوران گذشته به آنها اشاره و توصیه می کند که دلسوز فرزندان این دیار بوده و با کسب هر چه بیشتر دانش روز، آموخته های خود را به آنها بیاموزند که آینده این کشور در دستان همین بچه ها امروزی است، پیشکستوتان فرهنگی گذشته میدان مبارزه با جهل و عقب ماندگی را به نوبت تحویل جوان ها داده اند و اکنون بر معلمان امروزی است که زمینه ساز تربیت آینده سازان ایران باشد.

نقی زاده می گوید: اکنون که امکان حضور دانش آموزان در کلاس های درس نیست، نباید علم و دانش آموزی تعطیل شود، دبیران به دانش آموزان خود باید همانند فرزندان خود نگاه کرده و و تا حدامکان تا عادی شدن شرایط جامعه با استفاده از فضای مجازی و رسانه جمعی امروزی به رشد علمی آنها کمک کنند.

وی به دانش آموزان نیز توصیه می کند که قدر دوران کودکی و نوجوانی خود را دانسته و از لحظه لحظه عمر خود برای کسب و دانش استفاده کنند زیرا که آینده توسط انسان های دانشمند و کاردان ساخته می شود.

نقی زاده می گوید: روزگار ویروس کرونا نیز بزودی به سر آمده و بازگشت روزهای امید بخش نزدیک است، مدارس و کلاس های درس باز از سر و صدای دانش آموزان پر شده و نشاط و سرزندگی به این دیار باز خواهد آمد.

وی می گوید که هنوز در اشتیاق معلمی است و اگر نیازی باشد حاضر به حضور در کلاس درس و آموزش نونهالان این سرزمین است.

نقی زاده با زمزمه این اشعار حافظ گفت وگوی خود با ایرنا را به پایان می برد:

رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند چنان نماند چنین نیز هم نخواهد ماند

من ار چه در نظر یار خاکسار شدم رقیب نیز چنین محترم نخواهد ماند

چو پرده دار به شمشیر می زند همه را کسی مقیم حریم حرم نخواهد ماند

چه جای شکر و شکایت ز نقش نیک و بد است چو بر صحیفه هستی رقم نخواهد ماند

سرود مجلس جمشید گفته اند این بود که جام باده بیاور که جم نخواهد ماند

غنیمتی شمرای شمع وصل پروانه که این معامله تا صبحدم نخواهد ماند

توانگرا دل درویش خود به دست آور که مخزن زر و گنج درم نخواهد ماند

بدین رواق زبرجد نوشته اند به زر که جز نکویی اهل کرم نخواهد ماند

ز مهربانی جانان طمع مبر حافظ که نقش جور و نشان ستم نخواهد ماند