برآورد درباره فیلم های اسکاری سال جاری - تور انگلیس

روزنامه هفت صبح در ادامه نوشت: از طرف دیگر فصل اهدای جوایز توسط حلقه های منتقدان شروع شده است و درنتیجه با دقت بیشتری می شود درباره فیلم هایی که احتمالا سال جاری در بخش بهترین فیلم اسکار نامزد می شوند پیش بینی کرد. حالا دیگر فهرست را می شود به چیزی حدود 20 فیلم محدود کرد. سال جاری جدال اصلی میان نتفلیکس است و فیلم سرزمین آواره ها ساخته کلوئی ژائو از کمپانی سرچ لایت.

بعد از حضور قدرتمند دو سال پیش نتفلیکس با روما سال جاری این شبکه استریمی حداقل سه فیلم قابل توجه دارد که هر سه شانس حضور در میان نامزد های بهترین فیلم اسکار و بخش های دیگر را دارند: دادگاه شیکاگو 7، ما رینی بلک باتم و منک. به جز این چهار فیلم سینما سال گذشته اثر خوب کم نداشته است و برای اینکه این فهرست را به 10فیلم محدود کنیم آثاری، چون 5 همخون (که اتفاقا با توجه به قوانین سال های اخیر اسکار برای توجه به رنگین پوست ها اثر مهمی است به جز اینکه جزو بهترین فیلم های کارنامه اسپایک لی است) یا فیلم مستقل صدای فلز یا فیلم تحسین شده اولین گاو کلی رایکارد را که در مجامع هنری بسیار تحسین شده کنار گذاشتیم.

متاسفانه برای هواداران نولان حتی در لیست دوم و سوم هم نامی از انگاشته به چشم نمی خورد. این فهرست 10فیلم اولی است که به عقیده منتقدان ورایتی از بخت بیشتری برای حضور در جمع نامزد های اسکار بهترین فیلم سال 2020 برخوردارند.

سرزمین آواره ها / کارگردان: کلوئی ژائو / بازیگران: فرانسیس مک دورمند، دیوید استراترن / امتیاز متاکریتیک: 96 از 100

فیلم که در جشنواره های تورنتو و ونیز مورد تحسین نهاده شد داستان زنی است که اموالش را در رکود عظیم اقتصادی آمریکا از دست داده و پس از آن رهسپار سفری به سوی غرب آمریکا می شود. او در یک ماشین ون روزگار می گذراند. فیلم اقتباسی از یک کتاب غیرداستانی و مستند به همین نام است. کلویی ژائو کارگردان چینی فیلم سرزمین آواره ها را با ساختن فیلم هایی مثل سوارکار و البته فیلم ابرقهرمانی جاودانگان مارول می شناسیم. این اولین بار است که ژائو با یک بازیگر شناخته شده همکاری نموده و بازی فرانسیس مک دورمند که چند سال پیش برای بازی در فیلم سه بیلبورد خارج از ابینگ میزوری برنده جایزه اسکار شد جزو نقاط قوت فیلم است و امکان دارد دومین جایزه اسکار او را برایش به ارمغان بیاورد.

منتقد ایندی وایر درباره فیلم می نویسد: فیلم سرزمین آواره ها از آن دست آثاری است که می توانست فیلم بدی از کار دربیاید. با وجود فرانسیس مک دورمند در نقش اصلی و استفاده از خانه به دوش های واقعی در اطراف او فیلم می توانست به ارضای فانتزی های سطح پایین بپردازد یا اسیر فخرفروشی هایی غیرضروری شود. اما به جای این ها کلویی ژائو با بازیگر اصلی و اطرافیان او یک ترکیب جادویی فراوری نموده که قادر است اندیشه هایی عمیق را در رابطه با رهاکردن جامعه به حال خود بازتاب دهد.

دادگاه شیکاگو 7 / کارگردان: آرون سورکین / بازیگران: ساشا بارون کوهن، ادی ردمین، مارک رایلنس / امتیاز متاکریتیک: 77 از 100

آرون سورکین درام سیاسی دادگاه شیکاگو 7 را سال 2007 نوشت و قرار بود استیون اسپیلبرگ آن را بسازد، اما آن سال با توجه به اعتصاب انجمن فیلمنامه نویسان کار متوقف ماند. اسپیلبرگ بعد از آن سراغ پروژه های دیگری رفت و آرون سورکین هم اولین فیلمش یعنی بازی اقتصادی را ساخت. بعد از اینکه اسپیلبرگ بازی اقتصادی را دید به این نتیجه رسید که احتمالا خود سورکین گزینه مناسبی برای کارگردانی فیلم دادگاه شیکاگو 7 است.

این درام که براساس یک داستان واقعی ساخته شده جریان محاکمه هفت نفری است که در جریان اعتراضات ضد جنگ ویتنام دستگیر شده اند. این اعتراضات سال 1968 در همایش دموکرات ها در شیکاگو برگزار گردید. در فلاش بک های فیلم صحنه هایی از تظاهرات را می بینیم، اما عمده فیلم به جریان محاکمه ناعادلانه این هفت نفر برمی شود به علاوه بابی سیلز که عضور گروه پلنگ های سیاه بود و به زور می خواستند او را به این پرونده بچسبانند در حالی که او فقط 24 ساعت در شیکاگو بود و در دادگاه هم او را تقریبا شکنجه دادند. از آن فیلم هایی که اعضای دموکرات آموزشگاه اسکار از دیدنش لذت می برند و البته سورکین همواره قصه گوی خوبی بوده و اینجا بازی ساشا بارون کوهن هم به کمکش آمده تا روایتش را پرانرژی پیش ببرد.

میناری / کارگردان: لی ایزاک چونگ / بازیگران: استیون یئون، یری هان / امتیاز متاکریتیک: 88 از 100

بعد از موفقیت سال گذشته فیلم انگل و سیاست های جدید اسکار شانس فیلم میناری از آسیای شرقی برای حضور در رقابت های اسکار زیاد است. فیلم برداشتی آزاد از زندگی خود کارگردان به عنوان یک مهاجر است و داستان خانواده ای کره ای را در دهه 80 میلادی روایت می نماید که به آمریکا آمده اند و با مشاغل پیش پاافتاده ای در فقر روزگار می گذرانند و انتها تصمیم می گیرند به آرکانزاس مهاجرت نمایند تا در آنجا یک مزرعه را آباد نمایند. این جابه جایی منجر به چالش هایی هم میان اعضای خانواده می شود و هم آن ها را با چالش های بیرونی روبرو می نماید.

منتقدان میناری را اثری با حال و هوای گرم و صمیمی ارزیابی نموده اند که تاثیرگذاری اش تدریجی و آهسته است، اما در نهایت مخاطب را عمیقا درگیر می نماید. داستان فیلم نیز به دلیل پرداختن به تجربه مهاجران آسیایی-آمریکایی و همچنین پرهیز از رویکرد کلیشه ای و بیش از حد ملودراماتیک تحسین شده است. فیلم های قبلی این کارگردان چندان موفقیتی کسب ننموده بودند و این اولین فیلم چونگ است که با تحسین منتقدان روبرو می شود و در گیشه هم بد عمل ننموده است.

منک / کارگردان: دیوید فینچر / بازیگران: گری اولدمن، آماندا سیفرید / امتیاز متاکریتیک: 79 از 100

یک فیلم بیوگرافیک درجه یک از دیوید فینچر درباره هرمان منکیه ویچ فیلمنامه نویس پرکار هالیوود در دهه 20 و 30 که یک بار در زندگی اش برای نوشتن فیلمنامه همشهری کین در کنار اورسن ولز نامزد جایزه اسکار شد و این جایزه را هم از آن خودش کرد.

فیلم به روشی سیاه وسفید ساخته شده و زوایای دوربین و شیوه نگاهش به شخصیت ها و روابط از قضا یادآور خود فیلم همشهری کین است. حالا دیگر همه می دانند که منکیه ویچ برای نوشتن کاراکتر چارلز فاستر کین از روی ویلیام رندولف هرست، سیاستمدار و تاجر و ناشر روزنامه قدرتمند آن موقع الهام گرفته بود. فیلم نشان می دهد که میان منکیه ویچ و هرست چه رابطه ای وجود داشته و چه اتفاقاتی دست به دست هم می دهند تا منک فیلمنامه همشهری کین را بنویسد.

این وسط فیلم درباره قدرت استودیو های هالیوودی و نقش لویی بی. مایر مدیر کمپانی متروگلدوین مایر در سر کار آوردن یک فرماندار جمهوری خواه در کالیفرنیا هم صحبت می نماید و البته در سکانس های پایانی نقش ولز را در نوشتن فیلمنامه همشهری کین کمرنگ جلوه می دهد. منک یک اثر سینمایی تمام عیار درباره سینما و پشت پرده آن است. فیلمنامه فیلم را پدر دیوید فینچر نوشته است.

یک شب در میامی / کارگردان: رجینا کینگ / بازیگران: الی گور، آلدیس هاج / امتیاز متاکریتیک: 80 از 100

فیلمنامه این اثر را کمپ پاورز بر اساس یکی از نمایشنامه های خودش نوشته. شبی در میامی را رجینا کینگ به عنوان اولین اثر سینمایی اش کارگردانی نموده است. فیلم روایت دیداری است که در واقعیت اتفاق افتاده؛ دیدار میان مالکوم ایکس (فعال سیاه پوست حقوق آفریقایی آمریکایی ها)، محمد علی کلی (بوکسور حرفه ای سنگین وزن)، جیم براون (پیشکسوت فوتبال و هنرپیشه آمریکایی) و سم کوک (موسیقیدان مشهور) سال 1964 در یکی از اتاق های هتلی در میامی تا برد غافلگیرنماینده محمد علی در برابر سانی لیستون را جشن بگیرند.

رجینا کینگ کارگردان یک شب در میامی پیش از این به عنوان بازیگر شناخته می شد و برای فیلم اگر خیابان بیل می توانست حرف بزند برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن شده است. به لحاظ کارگردانی رجینا کینگ کار سختی در پیش داشته، چون باید با شخصیت های مهم و شناخته شده زیادی چالش می نموده و در عین حال یک نوع واقع گرایی عاطفی هم برای انتقال به مخاطب ایجاد می نموده است.

پدر / کارگردان: فلوریان زلر / بازیگران: آنتونی هاپکینز، اولیویا کولمن / امتیاز متاکریتیک: 87 از 100

فیلمی که می گویند قرار است یک اسکار دیگر برای آنتونی هاپکینز به ارمغان بیاورد. هاپکینز نقش مردی 80 ساله به نام آنتونی را برعهده دارد؛ مردی مغرور که با وجود افزایش سن و احتیاج فزاینده ای که به کمک دخترش دارد کمک او را پس می زند. آنتونی به تدریج مرز های میان واقعیت و خیال را گم می نماید. حضور هاپکینز در این فیلم و ایفای نقش آنتونی یکی از بهترین کار های او ظرف سال های اخیر است.

می شود بدون اغراق ادعا کرد که آنتونی هاپکینز تک تک صحنه ها و لحظه های فیلم را عمیقا به تصاحب خود درآورده. این اولین فیلم نمایشنامه نویس محبوب و مشهور فرانسوی فلوریان زلر است که در ایران هم چندبار نمایش هایی براساس نوشته های او اجرا های موفقی داشته اند و فیلم پدر هم اقتباسی از یکی از نمایشنامه های خودش است. نقش اولیویا کولمن هم پیچیدگی های زیادی دارد. دختری که بار ها و بار ها تا آستانه فروپاشی حرکت می نماید، اما با هوشکمک کولمن نقش هرگز به سمت یک بازی یکنواخت نمی رود و در آن اغراق و زیاده روی هم به چشم نمی خورد.

بلک باتم ما رینی / کارگردان: جورج سی ولف / بازیگران: چدویک بوزمن، وایولا دیویس / امتیاز متاکریتیک: 88 از 100

فیلم داستان ما رینی یکی از افسانه های سبک موسیقی بلوز است. زنی با دندان های سرتاسر طلا و شخصیتی کاریزماتیک. یک روز از سال 1927 در شیکاگو که اعضای گروه در یک استودیوی ضبط منتظر ستاره نمایش یعنی ما رینی هستند. با گذشت زمان، مردان در انتظار، خاطرات زیادی را به یاد می آورند و با هم با غرور به اشتراک می گذارند، به خصوص نوازنده شیپور لوی (بوزمن) که با گستاخی و وقاحت درباره گذشته دردناکش دروغ می گوید.

حتی وقتی ما رینی از راه می رسد، شرایط آرام نمی شود. ما رینی وارد نبردی برای دفاع از هنرش در مقابل کارگردان و تهیه نماینده سفیدپوستش می شود. تنش ها به مرور افزایش می یابد. بلک باتم ما رینی بابت پرداختن به یک اسطوره موسیقی بلوز، توجه دقیق به فرهنگ سیاه پوستان و بازی های درگیرنماینده به ویژه آخرین نقش آفرینی بوزمن مورد تمجید گسترده منتقدان نهاده شده است.

یهودا و مسیح سیاه / کارگردان: شاکا کینگ / بازیگران: دنیل کالویا

فیلمی تاریخی و بیوگرافیک که داستان آن مربوط به اواخر دهه 60 میلادی است و ماجرای ویلیام اونیل مجرمی که برای کم شدن محکومیتش حاضر به خبرچینی برای اف. بی. آی می شود تا گروه مبارزه با تبعیض نژادی پلنگ سیاه را زمین بزند و به خصوص فرد همپتون رهبر گروه را به دردسر بیاندازد. هنوز اطلاعات چندانی از واکنش منتقدان در دسترس نیست و فیلم هم ماه آینده اکران می شود، اما شنیده می شود جزو آثار قابل توجه سال جاری است.

اخبار دنیا / کارگردان: پل گرین گراس / بازیگران: تام هنکس / امتیاز متاکریتیک: 72 از 100

آخرین همکاری پل گرین گراس و تام هنکس منجر به فیلم تماشایی کاپیتان فیلیپس شد که توانست نامزدی اسکار بهترین فیلم را هم به دست بیاورد. اخبار دنیا یک درام وسترن اقتباسی است درباره یک کهنه سرباز جنگ داخلی آمریکا که موافقت می نماید یک دختر نوجوان را به دست بستگانش برساند.

آن ها برای رسیدن به مقصد و جایی که بتوان نام خانه روی آن گذاشت باید با هم صد ها کیلومتر سفر نمایند و با مخاطرات بسکمک روبه رو شوند. منتقدان معتقدند رابطه میان مرد میانسال و دختر نوجوان خیلی خوب و پخته از کار درآمده و هم از بازی تام هنکس و هم هلنا زنگل 12 ساله ابراز رضایت نموده اند.

فیلم نگاه عمیق و صمیمانه ای دارد و برخلاف بیشتر آثار پل گرین گراس اینجا از آن اکشن پرسروصدا خبری نیست و داستان به آرامی و با تعلیق زیاد روایت می شود.

زن جوان نویددهنده / کارگردان: امرالد فنل / بازیگران: کری مولیگان، بو برنهام / امتیاز متاکریتیک: 71 از 100

کمدی سیاهی که اولین فیلم بلند داستانی فنل است. فیلم داستان زن جوانی را روایت می نماید که بر اثر یک واقعه تراژیک که در گذشته برای دوستش اتفاق افتاده دچار آسیب روحی شده و به همین دلیل از کسانی که بر سر راهش قرار می گیرند انتقام می گیرد. زن به تدریج خشمش را به سوی کسانی راهنمایی می نماید که عاملین واقعی آن رخداد بوده اند و همین موضوع به داستان جهت تازه ای می دهد. فیلمی که به عنوان اولین اثر کارگردانش کار قابل توجهی است. ضمناً بو برنهام دو سال پیش با کارگردانی فیلم مستقل کلاس هشتم مورد توجه منتقدان نهاده شد و حالا جلوی دوربین فنل رفته است.